Colombia en de Caribische kust

Hola mis amigos

Het is alweer de laatste blog die ik schrijf vanuit latijns Amerika Colombia. Na bijna 3,5 maand voelt het een beetje dubbel om weer naar Nederland te gaan. Ik zal de vrolijke sfeer hier gaan missen maar heb ook zin in Nederland iedereen weer te zien. De laatste weken reis je ook naar de vertrek datum toe. De laatste 2,5 week heb ik genoten van de caribische kust en weer veel meegemaakt. Deze keer probeer ik het iets korter te houden.

Vanuit Cali heb ik met de nationale luchtvaartmaatschappij Avianca een vlucht genomen naar Cartagena. De meest toeristische havenstad van het land. Ik maakte het einde van Samana Santa ,de paas feestweek, nog mee. Was blij dat ik een hostel had geboekt want alles zat vol. In een klein gezellig hostel had ik al snel contact met wat Fransen en Colombianen, dus aan het bier en de anijs likeur . Later die dag er op uit getrokken en de historische vesting binnen geweest. Een mooie vesting stad met kerken, een stadsmuur en een heel levendig sfeertje. Wel erg toeristisch. Ik merk dat ik de mierenhoop van toeristen niet zo prettig vind. Overal kraampjes. Cocusnoot, sapjes, hoeden, andere prullaria ,dans en muziek, dubbele prijzen en trendy restaurants met keuze uit zo n beetje alle keukens. Mijn hostel stond in de wijk ( Getsemani) net buiten het centrum , waar de meest goedkope hostels waren .Het was de oude wijk voor slaven in de koloniale tijd. Nu vaak opgeknapt maar ook stukken met prachtige graffiti,kunstzinnig. Vooral in de avond komt het leven op gang en is iedereen in parken of pleinen om het paasfeest te vieren. De selfiestok is ook een opvallende verschijning, het leek of het hier een hele trend was. Andere opvallendheden: het Russische kgb cafe, de vele mannetjes die iets lijken te verkopen maar eigenlijk in marihuana en drugs handelen, de havana bar met live muziek.

Cartegena heeft ook een wijk met vele wolkenkrabbers en een cruise haven waar veel enorme amerikaanse schepen aanmeren. Had daarna behoefte aan het strand en ben dus naar een buitenwijk gegaan met de collectievo taxi. Ik kwam terecht op een strand waar jeeps en taxi’s Colombianen afzetten. Ik moest een zwembroek hebben en werd door een manntje naar een winkel geleid om daarna natuurlijk naar zijn strandbar te gaan. Hier kreeg ik een eigen tent 2 meter van de zee voor 3 euro een hele dag. Het was al snel duidelijk dat ik daar de enige buitenlander was. Op een gegeven moment kwam er een man met oesters langs ( had ik nooit op ) heerlijk met limon. Na 3 nachten Cartagena ben ik op paaszondag vertrokken naar het oosten. Om precies te zijn Palomino. 6 uur met de bus.

Palomino is een dorpje en heeft mooie stranden, een rivier en het Dreamer hostel. Op internet beschrijft het zichzelf tot het beste hostel van Colombia. Ik wilde dit weleens zien. Vanuit de kustweg ging ik met een jongen van ongeveer 15 jaar achterop de motor richting het hostel. Het was een soort resort hostel, iets wat ik nog nooit gezien had.( beetje Turkije achtig uit de brochure)In het midden een klein zwembad met daarom heen het verblijf. Een simpele dorm en heerlijk eten ( wat dan wel duur was.) Vooral het onbeperkte desayuno buffet s’morgens zal ik niet snel vergeten.2 nachten was ik hier en heb eigenlijk niets gedaan alleen op het strand gelegen en gelezen. Was echt moe en lui na de drukke 2 weken hiervoor. Wat wel leuk was dat de laatste avond een Colombiaans stel me mee vroeg om mee te gaan eten. Het waren 2 studenten van de kunstacademie uit Bogota. Waren erg geinteresseerd en nieuwsgierig naar mij en Nederland.

Toen ik de Lonely planet van Colombia kocht waren er een paar plekken die ik wilde bezoeken. 1 ervan was Punta Gallinas (provincie Guajira), het noordelijkste puntje van Zuid Amerika. Via internet had ik in het Spaans een tourtje geboekt voor 3 dagen. Dit was bovenwonder goed gegaan. Voor deze trip zou ik eerst een nacht moeten slapen in Riohacha. Een middel grote stad. Hier kwam ik terecht in een famie hotel ( Casa patsio buena) Ik werd ontvangen door een amerikaan en zijn colombiaanse echtgenoot. Ik had een eigen kamer, heerlijk een keer weer. Oma, kleinkinderen liepen rond, een heerlijk sfeertje. Vooral oma die ik amper kon verstaan was zo lief en vroeg van alles. Ook waren er 2 advocaten die voor werk hier waren. Een gesprek in het spaans met advocaten is niet echt makkelijk, uiteindelijk ben ik er achter gekomen dat ze voor de overheid werkte en iets te maken hadden met het opkopen van land voor nieuwe wegen. De stad Riohacha lijkt voor weinig buitenlanders interessant maar viel mij erg mee . Vooral de pier en het brede strand met de zonsondergang waren mooi. De pizzas met 2 cm kaas waren iets minder. Verder ben ik langs het tour bureau gegaan om te vragen hoelaat ik zou worden opgehaald, dit was namelijk nog niet duidelijk. Gevraagd of er verder nog meer buitenlanders mee gingen. Er werd verteld dat het waarschijnlijk alleen Colombianen zouden zijn. Achteraf bleken het 3 Duitsers zijn. ( wel prettig wat de taal bereft natuurlijk)

De volgende morgen werd ik opgehaald door Willy, de gids en tevens chauffeur . Ik was de eerste die opgehaald werd. Willy sprak geen engels en na het ophalen van de Duitsers bleek mijn spaans het beste te zijn van de groep toeristen. Met mijn gebrekkig spaans was ik soms de vertaler. Regelmatig kon ik Willy niet volgen, wat tot hilariteit leidde. Willy had streken en gooide het programma vaak om. Op een gegeven moment werden we in Uribia gedropt om het dorpje te bekijken. Willy zou wachten maar was ineens verdwenen met de jeep. 30 min later bleek hij benzine te zijn halen en was hij een vriend tegengekomen. De communicatie was dus niet altijd even handig. Toch vond ik Willy steeds leuker worden. Als slechte vertaler zat ik altijd voorin en kon met hem praten over de tocht, de wayuus (volk) en Colombia.

De trip naar eerste slaapplaats capo de la Vela. Met de jeep over stranden, langs zoutmeren en dwars door de woestijn, afgewisseld door stukken cactuswoud. Een totaal ander landschap wat ik niet eerder ben tegengekomen. We stopten op plekken met prachtige uitzichten en bezochten veel verschillende lege strandjes en kliffen. Capo de la vela is een wat wild western achtig dorpje met een haast vlakke zee, veel wind ideaal voor kite surfers.

Opvallend vele Venuzalen in het dorp , er komen ook veel producten uit Venuzula. De Wayuus leven ook in beide landen. Willy was ook half Venezolaans, kende Nederland niet. Weer slapen in de hangmat waar ik toch niet echt lekker in slaap. Om 5 uur al wakker en een wandeling gemaakt langs het uitgestorven dorpje. Willy’s jeep was weer nergens te bekennen. De volgende dag weer kliffen bezocht met o.a Maria beelden en mooie uitzichten. Het desolate landschap zonder bomen met zijn verschillende kleuren aarden had iets onwerkelijks. Het hoogte punt was Playa Taroa, een duin van 70 meter hoog waarvan je naar beneden kon rennen de Caribisch zee in. Magistrale run! Het contrast van kleuren en de diepte waren schitterend. Echt een onontdekte plek ver weg van alles met een droom strand

Hierna op weg naar Punta galinas, het noordelijkste plekje van Zuid Amerika, ook speciaal. De slaapplaats was meer basic maar wel specialer. De hangmatten waren enorm groot zodat je de zijflappen als deken kon gebruiken. Met de Duitsers veel gelachen om Willy die bij ieder plekje waar wij stil stonden lag te slapen en over de miscommunicaties. Het eten tijdens deze trip was meestal vis, heerlijk! De Duitsers en ik wilden meer te weten komen over de Wayuus. Op de laatste plek boden ze ons een dans aan tegen betaling , om 7 uur s’morgen voor school, 3 kinderen van ongeveer 12jaar. Er werd verteld over symbolen, bepaalde natuurkrachten en hoe belangrijk de natuur en dieren zijn in hun cultuur. Er werd verteld dat de kosmos feesten veel bepalen en dat het belangrijkste feest voor de Wayuus plaats vindt bij de eerste menstruatie van vrouwen. De volle maan bepaald oa wanneer het haar geknipt wordt. In de running dans kwamen deze dieren tot uiting. Ook in de kleding kwamen de symbolen en de natuur tot uiting. De godsdienst is een mengeling van katholieke gebruiken en hun eigen geloof.

De 3e en laatste dag hebben we nog een boottochtje gemaakt over de Hodita baai. Een enorme baai met eilandjes met weer prachtig uitzichten. Hierna zwemmen en dan op weg naar Uribia en Riohacha waar ik afscheid nam van de Duiters. Besloten nog een nacht in het fijne hotel te verblijven.

De dag er na op weg naar Santa Marta, een andere grote koloniale stad. Kwam in een goedkoop hostel terecht wat mijn standplaats zou zijn voor de laatste 5 dagen Caribische kust. Natuurlijk kon de dag erop het bezoek naar het Tayrona Park niet ontbreken. Bijna alle toeristen in Colombia gaan naar dit jungle park vooral voor de stranden. Soms veel toeristen maar het verspreid zich mooi. Niet voor niets staat het voorop de Lonely planet. Bij aankomst een grondig tas controle ivm met drugs . Mijn kleine fles likeur erd ingenomen helaas.

Ik besloot een nacht te overnachten in een tent die je kon huren, Echt even  een kampeer gevoel alleen zonder koken. Ik had genoeg van het hangmat gebeuren en het krom liggen als een banaan. Het park was mooi. De enorme rotsblokken, het wandelpad langs de kust en soms door de jungle. Sommige mensen gingen met paardjes wat ik toch een beetje zielig vond. Helaas was het de meeste tijd bewolkt maar op zich prima , de temperatuur was meestal 30 graden of meer. Het was een prachtig strand maar het kon voor mij toch niet tippen aan Punta Galinas en de duin-run. De volgende dag terug naar Santa Marta in mijn vertrouwde hostel , markt bezocht en een voetbal shirt gekocht ( geel) een leuke souvenier, ook omdat hier zoveel mensen met trots dit shirt dragen.

Santa Marta is ook genieten zeker met de vele lekkere eettentjes, de kraampjes, sapjes, chevishe en levendige boulevard. Zeker ook leuk als een andere hostel genoot je meeneemt naar een visretaurant. Erg lekker.  Wat verder opvalt is dat er veel zwervers zijn en deze geld vragen snacht op de pleinen slapen. Zwervers vaak ook kinderne kwam ik iedere dag opnieuw tegen. heel triest.

De volgende dag naar Minca gegaan in het sierra Nevada gebergte. een een klein uurtje van Santa Marta. na vele tips hier ook een nacht overnacht dit was zeker de moeite. Vanuit het dropje Minca was het nog een flinke klim naar hostel Casa Loma. Hier leuk alternatief sfeertje met veele leuk mensen. Oa belgen en een nederlander. Echt leuk lekker weer eens Nederlands te praten en smiddags met hen een van de watervallen te bezoeken.  Het hostel van hout met hangmatten en dorm en vele kunstachtige voorwerpen zorgden een leuke sfeer. Verder was er bewust geen wifi aanwezig  waardoor je toch ook echt meer met elkaar praat en samen eet aan 1 lange tafel.  De vegetarische maaltijden waren super. Later op avond muziek van een backpacker met saxofoon. Heel goed en speciaal met ondergaanden zon en lichtjeszee van de stad Santa Marta in de verte. Ook weer een aanrader. De Volgende ochtend lezen in hangmatten en weer terug met motor taxi naar mijn standplaats in Santa marta. Hier vooral op souvernirs jacht geweest en laatse dag nog voor de laatste keer het strand bezocht. In het hostel had ik de dorm bijna voor me alleen wat ook heerlijk was. oja, de laatste dag wilde ik mijn dichte schoenen laten poetsen op straat. Deze waren een maand niet meer gebruikt. De gele schoenen werden door 2 schoenpoetsers onder handen genomen en voor ik het wist waren ze ze opnieuw aan het verven!! nu zijn ze bijna meer blinkend dan toen ik ze kocht, haha.

Vanuit santa Marta ben ik donderdagmiddag naar de hoofdstad Bogota gevlogen voor de laatste 2 nachten. Deze Metropool ligt ruim boven de 2600 meter waardoor het een stuk koeler en  zelfs regen en koud is.  

Met Viva Colombia,het Ryanair van Colombia, kwam ik laat aan in een groot hostel. Besloten mijn laatste dag een fietstour te doen met leuke groep toeristen. Dit was geweldig. Een enthousiaste Amerikaanse gids ( beetje verwilderd type) met een groep van 10 man door  het centrum, ( wijk Candelario) . Liet ons vele plekjes zien waar ik anders nooit zou komen. Door het drukke verkeer kwamen we langs parken, campus vrije universiteit ( met veel levendigheid,protesten en muziek). Vertelde over de politiek, de Farc ( onderhandeling in Cuba), reden door de roze buurt, bezochten een fruitmarkt ( alles proeven),  Hip Hoppers die een rap voor ons deden ( 15 jaar oud), dronken koffie in branderij en bezochten een tego cafe. ( een sportcafe, zeer populair waar veel bier gedronken word. Het gaat om het werpen van stenen tegen een soort bord met klei,waarop een roos is gemaakt van papiertjes waarin zich explosief poeder bevindt. Je krijgt punten wanneer je met je steen dit explosieve poederpapier raakt wat een enorme knal veroorzaakt.Heb het zelf ook geprobeerd.  Het is een mix van darts, jeu de boule maar dan weer anders)

Het was een drukke dag met veel regen die het speciale Botoga liet zien met zijn kolinale architectuur en vele grafiti. Helaas in Bogota geen tijd meer gehad voor musea en het nachtleven te verkennen. 

Dit was de laatste blog, toch blij dat ik hem tot het einde toe heb bijgehouden.  Zondagmiddag kom ik weer in Nederland aan, heb er zin in iedereen weer te zien,  maar ook dubbel gevoel omdat het reizen voorlopig weer voorbij is.  Gelukkig kon ik in  Bogota al vast wennen aan de Nederlandse temperatuur. 

Hasta Luego!!zal ik dan maar zeggen.