San blas, Zuid Colombia

Hola mis amigos
Weer veel meegemaakt in latijns amerika afgelopen 2,5 week, Veel leesplezier!

De laatste dagen Panama stad  waren relaxt in een luxe hostel. Mijn amerikaanse dormgenoot John ging iedere dag naar de vismarkt ,bracht vaak te veel vis voor hem alleen mee. Mocht daarom2 keer met hem meeeten, verse tonijn, heerlijk! Nog een avond uit geweest in Lunas castle het party hotspot voor Backpackers, gezellig even. Vooral grappig om 1 uur snachts nog naar skybar op een van de hoogste gebouwen van de stad,wat een beetje te duur bleek te zijn. Hierna op de begaande grond nog een drankje tussen salsa dansende latinos en latinas.De laatste dag in Panama stad had ik weinig meer  te doen. Er was een korte meeting met de groep, verder voorbereiden op de San Blas trip. (oa ouderwets flor de cana rum uit Nicaragua gekocht !) 

De volgende morgen vroeg op en opgehaald met een Jeep. Paar uur rijden door de prachtig onontgonnen jungle en berglandschap. De groep bestaat uit ongeveer 22 man. Veel Canadezen en Australiëers, een engels talige groep, had al snel in de gaten dat ik misschien als een van de weinige een beetje spaans kon. Oja verder nog 1 nederlander. De Gids Joana was een Canadees , beetje surf dude type, altijd vrolijk, de andere gids was een fransman uit Madagaskar die mij heel de reis Flor de Cana noemde.Aangekomen in Carti werden we over 2 speedboten verdeeld ,alle bagage ingepakt tegen het water want het zou een heftige roerige soms stormachtige trip worden.Het is lastig om uitgebreid bij de trip stil te staan en de ervaring te beschrijven. Het is iets onwerkelijks. Met de boot naar onbewoonde eilanden met 2 palmbomen , zwemmen, snorkelen (veel starfish)en lunch eten. Dan verder naar een eiland met 1 huisje van een Kuna indianen familie. Hier in 2 minuten het eiland rondgelopen waarna we vers gevangen kreeft aten. Hierna het nuttigen van iets te veel rum ( Abuelo en coca cola) bij het kampvuur. Dan de hangmat in. De volgende dag vroeg op en weer een heftige zee op naar het volgende eiland, meestal zo n 3  uur varen per dag. Deze avond in Kuna dorp geslapen in een bed. Wat een schitterend volk met eigen coltuur. Vooral vrouwen prachtig in hun klederdracht van mola print ( geborduurd)  Wat opviel was dat er zoveel kinderen enthousiast waren . Hier heb ik nog mijn laaste vogelwater fluitjes uitgedeeld aan de jongste kinderen, ontroerend. Het Kuna dorp bestaat verder uit lage huizen meestal gemaakt van palmblad. Ook een aantal huizen van steen.  Palmbomen en kokosnoten zijn de balangrijkste export producten.  Wat je wel ziet is dat langzaam de moderne wereld zich vestigt in het dorp, mobieltjes en Tv schotels zijn in opmars ook al is het zo afgelegen.
De 3e dag was anders dan voorspeld . Het werd een dag met motor problemen waardoor we moesten aanmeren bij de indianen Kuna gemeenschap Ustupu. Een Kuna gemeenschap die normaal niet zo zit te wachten op toeristen. We mochten in eerste instantie niet de haven uit lopen. later kregen we toestemming van de chief en mochten we het dorp in maar mochten geen fotos maken. Uiteindelijk hier geluncht. Achteraf vond ik het wel jammer dat ik hier maar even kon zijn.Had de Kunas nog wel beter willen leren kennen.
Na een korte boottocht waarbij iedereen doorweekt was aangekomen bij het laatste eiland. De Kuna indianen gemeenschap Caledonie ,een eiland wat al dicht tegen de Colombiaanse grens ligt.  Wat wel grappig was op de boot is dat iedereen op een bepaalde plek wilde zitten om zo min mogelijk nat te worden. Wanneer je links achterin zat kreeg je echt een zoute watergolf over je heen en was je totaal doorweekt. Een aantal mensen werden zeeziek, ik ook een beetje.

Aangekomen in Colombia bij een grensplaatsje moesten alle tassen uit het plastic en werd door politie met honden rond gesnuffeld naar evt. drugs. De controle een wasse neus, veel politie hangend op een hekje die niets aan het doen waren. Hierna nog een half uurtje naar Carpugana een idylisch van de buitenwereld afgesloten kustplaatsje waar de trip eindigde. Tot 4 dagen na de trip was ik eigenlijk niet echt lekker, beetje grieperig. Het was een geweldige trip geweest maar ik was de groep na 5 dagen soms een beetje moe. Kost veel energie en merk dat ik dan toch weer wat eigen ruimte nodig heb.
Carpugana is trouwens prachtig ,rustig en heeft een beetje een Caribisch reggae sfeertje .Mooie kust wandeling gemaakt waar je kon zwemmen ,rots meertje waar de hoge golven over de rotsen voor veel spektakel zorgden.

Na een leuke afsheids borrel de volgende dag alleen op weg naar Meddelin. Boot en bus ,het eerste contact met het echte vaste land van Colombia met al zijn drukte en chaos. Wat opvalt is de diversiteit aan mensen en huidskleur. Het spaans wat onduidelijk weer een ander accent . Land is verder ontwikkeld maar wel armer als Panama. Colombia heeft na Brazilie de meeste inwoners van Zuid Amerika, dat zou je misschien niet denken maar er zijn veel steden met miljoen inwoners. Opvallend veel militairen en politie op straat. Vele checkpoints langs de weg. Colombia is onveilig wat ik in Nederland hoorde. Dit vind ik zeer erg meevallen, voel me nu na 2 weken vaak veiliger als in Nicaragua of bijvoorbeeld San Jose in Costa Rica.

Na de bootreis kwam ik dus aan in Meddelin, de voormalige drugs en cocaine hoofstad van de wereld. Bekend van oa Pable Escobar. Ook wordt de plaats wel de stad van de eeuwige lente genoemd. Heel groen in een valley. De stad is verder beroemd om zijn mooie knappe vrouwen en het heeft een multiculti Latin sfeer. Ik heb me 3 dagen dat ik er was zeer veilig gevoeld. De laatse 20 jaar schijnt er veel verandert te zijn. De eerste indruk van Colombianen is super vriendelijk , willen je altijd helpen . Heel open, beetje nieuwsgierig naar een Gringo(blanke). Oorspronkelijk de naam voor mensen uit de V.S bedoeld maar in latijns Amerika ook voor andere blanken. Het hostel in Medelin lag buiten de uitgaanswijk, wat rustiger. Met een grote diversiteit aan gasten. Ook veel Colombianen .Het was bovenal heerlijk even een eigen kamer te hebben. De volgende dag erop uit met de Metro. Een keer met de kabelbaan de berg op zeer indrukwekkend. Vooral het uitzicht op de sloppenwijken onder me gaven een raar gevoel. Hutjes met golfplaten waar mensen de was doen en op een vuurtje koken. Deze wijken moet je niet in wordt gezegd.
De binnenstad vol met kraampjes,winkels en veel reclame. Veel agenten die me wijzen om op mijn spullen te letten. Het Bolivar plein ,wat je in iedere stad tegenkomt (Simon Bolivar vrijheidsstrijder voor vele landen in de regio) staat vol met beelden met naakte figuren en dieren van de kunstenaar Botero. Een held in het land.
Verder een Oosterijkse voetbal fanaat ontmoet, voor 3 euro hadden we een kaartje gekocht van een mannetje. Samen naar een wedstrijd geweest van Indipiendiente Medellin. Groot stadion vol met sfeer en samba muziek. Geweldig om mee te maken. Ik was meer op tribune gefocust dan op de wedstrijd. Gelukkig won Medellin. Voetbal is in Colombia echt een grote sport. Ook in bars staat voetbal aan, ook europese wedstrijden . Verder in mijn wijk een Taco bar met goedkope tacos, lekker maar vet. Over het eten in Colombia ben ik niet helemaal te spreken. Goedkoop eten is vaak vet en alles wordt net als in Midden Amerika vaak in de frituur gegooid. Groenten zijn vaak echt voor erbij. Kip is vaak het meest voorkomende ingredient. En het zijn grote porties. Een menu del dia is vaak het goedkoopst 3 a 4 euro met soep rijst, vlees en sapje (vaak erg zoet)

Na het kopen van een nachtbuskaartje ( busvervoer is echt goed geregeld hier )vertrokken naar Popayan en verder door naar San Agustin. De nachtbus was super alleen stond de airco vol aan waardoor het erg koud was. Na de overstap dwars door de Andes en de goede wegen gingen over in slingerende modder en zandpaden. Aangekomen in San Augustin een man ontmoet die me mee wilde voeren naar zijn platas en cabine. Niet gedaan, heeft me met motor afgezet bij een finca, een soort boerderij op de flanken van een berg. Verschillende huisjes, cabinas van hout en het lekkerste eten en ontbijt van alle hostels tot nog toe. Crepes, wraps, yogurt , stevig brood en tiramisu.

San Agustin is een bijzondere plaats omdat hier veel archeologische opgravingen en beelden zijn gevonden vanuit een oude indiaanse beschaving. Over dit precolombiaanse volk is weinig bekend omdat het niet meer bestond toen de Sanjaarden arriveerden. De opgravingen vertellen wel veel over hun mogelijke leefwijzen. De beelden die verspreid staan rond San Agustin symboliseren mens in een dier of een combinatie hiervan in verschillende gedaantes. Verder zijn er veel graftombes waar vermoedelijk veel rituelen en ceremonies bij plaatsvonden. Alles van enorm natuursteen uit de vulkanische aarde. Ik vond het een mystieke plek die veel vragen opriep. Wel waren de beelden vaak allemaal opgeknapt en hadden ze een dakje gekregen tegen de regen. Zo kwamen ze niet echt meer over als oude ruines in de natuur. 1 dag ben ik met een groepje Duitsers per jeep op pad geweest om beelden verder weg te bezoeken , een Sugarcane fabriek en de 2e hoogste waterval van Zuid Amerika( 400m hoog) bezocht.

Na 2 nachten ben ik weer vertrokken om op weg te gaan naar de Disierto de la Tatacoa. Een soort miniatuur woestijn in 2 soorten kleuren ( rood en grijs). Verder afgelegen en geslapen in een klein huisje, wel beetje alleen. Zeker toen het begon te regenen en te donderen s”nachts. Ik heb nog niet vaak zo veel flitsen en regen in korte tijd gehoord. Woestijn en regen is natuurlijk het laatst wat je verwacht. Mijn geplande fietstocht kon niet doorgaan,een grote modderpoel. Later op de dag met wat engelsen toch een modderwandeling gemaakt door de indrukkwekkende omgeving ,die totaal anders is als de rest. In een uurtje kon ik door het rode labyrinth glibberen. Vooral de contrasten tussen de enorme cactussen en de rode steenmassa was speciaal. Vanwege de regen had het weinig zin hier langer te blijven en twijfelde ik sterk waar ik hierna heen wilde . Ben 1 nacht in Neiva geweest, een grote anonieme stad wat een beetje een knooppunt is in deze region. Leuk om de pleintjes met stalletjes te zien. Sliep in een hotelletje waar ik de enige buitelander was, wat ze wel interessant vonden.

De volgende dag vertrokken richting Popoyan en besloten een tussenstop te maken bij ander plaatsje met opgravingen. Tierra dentro met zijn graftombes die soms 5 meter diep onder de grond liggen, vaak met schilderingen van een onbekende indiaanse stam, leuk museum helaas alles in het spaans. Na San Agustin viel dit een beetje tegen ook was het veel rusiger en minder toeristisch. Vooral de familia en de slaapplaats blijven me bij. Ik kwam aan na een hobbelige rit vol wegwerkzaamheden en wist niet zo goed waar ik heen moest. Besloot wat te gaan drinken bij een Jugo stalletje ( heerlijk verse sap) Ik raakte aan de praat , een wat oudere vrouw had wel een kamer waar ik kon slapen. Vele kleinkinderen en andere dorpsgenoten kwamen bij de familie over de vloer. Mevrouws winkeltje bleek bekend te staan om de beste sapjes van het dorp. Heb vele nieuwe soorten fruit leren kennen waarvan ik nog nooit eerder had gehoord. Guanábana, lulo, Maracuyá (Passion Fruit), curuba, Feijoa, Granadilla en mora Verder kwam ik daar weer andere backpackers tegen die ik eerder had ontmoet, altijd leuk en grappig.

Na de sapjes en een wandeling opweg naar Popayan. 100km ,4 uur bussen. De bustijden waren niet helemaal volgens plan maar ben dat ondertussen wel gewend, langwachten vaak. In een propvolle bus zat ik naast de chauffeur met mijn benen op het dashbord.Ik had al snel het idee dat er iets niet in orde was met de motor , alles schudde en gingen maar langzaam vooruit.Uiteindelijk in Popayan een heerlijke eigen kamer met Tv ,een rustig hostel. Popayan is een redelijke grote plaats, de oude hoofdstad van Zuid Colombia. Nu is dat Cali. De stad is bekend om zijn witte straatjes, een koloniale achitectuur. Ik ben hier ook vooral naar toe gegaan om iets mee te krijgen van de Semana Santa week met processies.. De week voor Pasen zijn er veel dingen te doen . Veel Colombiaanse toeristen trekken hier naar toe . Veel beveiligers, militaire en politie op de been. De toeristen politie kwam uitgebreid een praatje maken ,wilden duidelijk laten horen dat ze engels konden. Zondag regende het helaas waardoor de processies met 2 uur was vertraagd en uiteindelijk zonder de Christusbeelden van straat ging. Rond de kerk zag ik vele mensen met Palmpaas takken lopen . Veel kraampjes met zoete lekkernijen, fruit en gefrituurde andere hapjes .Verder een drumband en militairen die mee liepen in vol ornaat. De andere dag nog termen bezochten van coconoco. Vulkanisch verwarmd water naar zwavel ruikend in een beetje vergane glorie zwembad tussen de vakantie vierende Colombianen.

Na 3 nachten Popayan via Silvia( dinsdag markt waar indianen stam spullen verkopen, mooie klederdracht ) naar Cali vertrokken.
Cali Is de 3e stad van het land en Is niet echt bekend om zijn schoonheid. Cali Is vooral bekend als "Salsa" hoofdstad van de wereld. Ik ben uitgekomen bij het colombian hostel in de goede wijk San Fernando. Een levendig hostel gerund door broer en zus. Een aanrader als je de sfeer en Cali wilt leren kennen. Toen ik aankwam om17 uur werd ik meteen uitgenodigd voor de gratis salsa les. Met totaal onbekende Is dit toch wel ongemakkelijk en wat betreft het aanleren van pasjes moet je niet bij mij zijn. Salsa, Merengue en de langzamere bachata kwamen in 2 uur op het dakterras voorbij wat Hilarische was. In de avond een bar bezocht met hostel genoten waar ik mij heb me verbaast en verwonderd over de dans kwaliteiten, soepel, snel, sexy, ritmische. De reageaton sloeg echt alles. Cali als dans stad deed zijn naam eer aan. Het lijkt ook wel in de genen te zitten. Savonds en snachts gaan veel mensen helemaal los, jong en oud.
De volgende dag een stadswandeling gemaakt, niet echt bijzonder. Vooral erg druk. De vele grafiti in deze wat meer rauwe stad viel vooral op. Verder naar de kapper geweest. De barbaria aan de snelweg ging met de tondeuse flink tekeer. Waarschijnlijk mijn uitleg niet helemaal begrepen. Heb mijn haar nog nooit zo kort gehad, haha. een echt kort colombian kapsel!

De 2e avond in Cali wilde ik naar een soort festival gaan maar dat was al afgelopen. Ben toen naar het drukke centrum gelopen en wilde kijken of er misschien iets in het theater te doen was . Kwam toen uit bij de grote avond Processie van Cali, helaas niet mijn goede camera bij, maar wel telefoon gelukkig. Op een gegeven moment begon het te regenen, een vrouw naast me bood aan om onder haar parapluie te staan en zo raakte ik aan de praat. Ze was met een vriendin en haar oude tante. De Processie was mooi met grote beelden gedragen door kinderen ,weer veel politie en een drumband. Na de processie naar het eindpunt gelopen met hun. Was wel op mijn hoede maar het voelde goed, had snel door dat het rijke Colombianen waren, een dure wagen met open dak. Ze vroegen waar mijn hotel was. Ze wilde mij wel afzetten, moesten die kant op. Eerst de tante afgezet en toen naar het park Del Perro. Ze nodigde mij uit mee te eten in een restaurant!! Leuk, geen goedkoop restaurant maar typisch Colombiaans met bananenblad en gerechten die ik niet kende zoals de maïs lulu sap. Ik wilde mijn deel betalen maar dit wilde ze niet. Was om 11 uur terug in het hostel.

De volgend dag donderdag een vlucht genomen Cartagena, bekende historisch en toeristische stad aan de Caribische kust. 1,5 uur vliegen. Colombia heeft relatief goedkope vluchten vergeleken met andere zuid Amerikaanse landen. Dus heerlijk even geen lange bus reis.
Komende 2,5 week zal ik mijn reis afsluiten aan de Caribische kust en genieten van de stranden, natuur en colombiaanse sfeer.

Adios!!!