Filipijnen deel 2 Palawan

Palawan

Ten eerste weer bedankt voor de reacties, berichtjes of whatsapp, soms heerlijk even met nederland te contacten.

Maandag 25 november vertrokken naar Palawan. Het was me wel een belevenis, het vliegveld van Laoag. Vooral de check van de bagage ging nergens over.Niet door scanner maar vluchtige controle met de hand. Iedereen kan gekke dingen doen.  De vlucht(philipine airlines) naar Manila was 2 uur vertraagd waardoor ik tijd had om een massage te nemen in de wachtruimte door blinde vrouwen die dat altijd daar deden. Vanwege de vertraging en het onduidelijke gedoe met de terminals was het maar goed dat ik 6 uur overstaptijdhad. Ik vloog met Zest air- een maatschappij ,die goedkoop is en in het verleden op de zwarte lijst stond. Prima vlucht gehad, bij nooduigang dus lekker ruim.

Geland in Palawan, Puerto Princesa. Drukke uitgedeide stad,veruit de belangrijkste van het eiland. Mijn hostel was echt geweldig. Een soort houten huis met restaurant en altijd vrolijk personeel. Goede koffie, heerlijke Kip en niet te vergeten pannenkoekjes. Voor mij was het prettig dat ik meteen contact had met een paar Filipijnen, Fransen en 2 Nederlanders. Heerlijk even in je eigen taal praten. Zeker Ivar was een speciale. Was voor studieproject 3 weken op Palawan. 3 nachten hier gebleven. Puerto Princesa is niet zo interessant als stadje met uitzondering van de kerk en het museumpje. Het is de uitvalbasis voor toeristen. Het voelt meer ''veilig'' omdat er meer buitenlanders zijn. De stad is overspoeld met booking tentjes om uitstapjes te boeken. De eerste dag wilde ik samen met een Nederlander naar de wereldberoemde underground river. ( staat op de lijst van de 7 mooiste natuurlijkplekjes van de wereld) Maar dit ging helemaal mis waardoor ik bij andere toeristen belanden. Oke en ik zat natuurlijk wel weer bij een paar Chinezen. De Trip naar de rivier duurde een hele dag en een flink stuk rijden. Palawan is prachtig. Echte jungle overal kleine hutjes langs de wegen met baaitjes en bergen met schitterende uitzichten. De ondergrondse rivier viel tegen, dit kwam wellicht door de grote hoeveelheid toeristen. Bootjes die de rivier in gingen voeren in een file, de gids maakte steeds grappen hierover. Het licht was heel slecht omdat dit door de voorste toerist van de boot bediend moest worden. Ook foto's werden er per groep gemaakt, beetje Efteling . De rivier is 8 km lang. 1,5 km is bereikbaar voor de toerist. Overal zijn enorme stalagmieten en stalactieten in allerlei rare vormen, een kathedraal onder de grond.

In de avond ontmoette ik weer de Filipijnen. Gingen ook naar El Nido, ik besloot mee te gaan. De volgende dag werd het eindelijk tijd om mijn geld te incasseren bij de Bank, spannend hoor. Een totaal nieuwe belevenis. Er was in de ochtend geen geld, moest later terug komen. Dus een extra dag in Puerto blijven , deze dag vooral relaxt doorgebracht en gelunchd met andere Nederlander. Gelukkig kon ik smiddags het geld ophalen en de bus naar El Nido boeken. In kleine mini bus was het 6 uur rijden met onderweg prachtige uitzichten. Ongelooflijk dat deze jungle nog bestaat met mangrove bosjes ,rivieren en primitieve dorpjes. Palawan is veel minder ontwikkeld vergeleken met de plekken in Borneo waar ik geweest ben. Er is maar een weg, die op verschillende delen onverhard is. Een pracht plek waar ik weer de Filipijn(Wilner) ontmoette. Hij was op vakantie in eigenland , was duikinstructeur op Coron ( ander eiland maar had geen werk oa door tyfoon) El Nido is erg toeristisch met een smal langgerekt strand vol met kleine huisjes,restaurants en winkeltjes, maar geweldig. Iedereen komt hier voor de eilandhopping en voor wat duik en snorkel actviteiten. Het uitgaansleven op het strand is zeer speciaal ( vuurspel enz.) Daar ontmoette ik ''bekenden' uit Puerto en zou met hun een tour maken. Mijn eerste Hopping (5eilanden) was prachtig, op soms wat ruwe zee in bacuit Archipelago met honderen eilandjes van karst rotsen, witte strandjes en lagunes. Hetzelfde soort gesteente als in Guilin in China. Vaak moest je vanaf de boot stukken zwemmen om op het eiland te komen. Soms moest je door een gat in de rotsen klimmen dan kwam je bij een '' secret beach'' Op sommige plekken kon je snorkelen. De zee was af en toe erg ruw waardoor je nat werd. De tweede hopping was met Koloy en zijn vriendin een Deense, Austalier en een grote groep Filipijnse vrienden van hem. Een hopping met nog meer golven op zee, soms wel spannend. Het gezelschap was leuker . Het eten werd bereid op zee. Terwijl de boot op en neerging werd er gewoon door gegrild, prachtig. Hoe makkelijk ze dit doen op volle zee en over de boot klauteren is ongelooflijk. Ze zijn klein en smal maar zo sterk.

Voor mij was El Nido wel even echt een paradijsje, geweldig. In de avond aan de Rumcola ( goedkoper als bier) De mensen en vooral de Filipijnen die ik ontmoet heb waren altijd zo blij. Filipijnen leven met de dag, mooi. Tegenslagen kunnen ze sneller verwerken als wij denk ik. Ik kan soms zo lang ergens over piekeren. Ze zijn zo praktisch ingesteld en nemen het zoals het is. Het enige minpunt van El Nido was dat het veel duurder was ,ben daarom na 3.5 dag weer teruggekeerd naar mijn fijne plek in Puerto Princesa. Daar Tijd genomen voor dit verslag en me langzaam gaan voorbereiden op Cambodja.

Nog 2 gebeurtenissen van de laatste 2 dagen . Op een maandagavond ging ik kijken bij de Baywalk in Puerto,soort Boulevard aan de baai met enorme kerstboom. Later op de avond waren er optredens van kinderen,bandjes, majeurettes en drumbands. Vooral kerstnummers werden gespeeld, maar ook populaire popmuziek. Rond het centrale plein was het kermis met gok spelletjes(primitief, geen automaten), kinderreuzenrad en natuurlijk karaoke. Blijft geweldig om te zien.

De dag erop met trycecle 1 uur rijden naar een gevangenis dorp . Bizar. Gevangenen werken in de rijstvelden omgeven door bewakers met enorme geweren en als toerist mag je hier gewoon naar binnen. Ze proberen contact te maken ,iemand gaf mij een rondleiding. Ik mocht mee op het dak, kon zo het gebouw goed bekijken. De gevangenen vroegen om geld of sigaretten. Ik kocht een pakje en gooide zo sigaretten naar 25 gevangenen beneden. Een persoon vertelde mij doodleuk dat hij vroeger een varkensboerderij had en een inbreker had doodgeschoten en daarvoor nu al 20 jaar hier zat. De gevangenen op de rijstvelden probeerden een praatje te maken en lieten mij een slangetje vasthouden. Foto's maken was eigenlijk verboden maar dat werd pas gezegd toe ik bijna wegging. Een speciale ervaring. Ik voelde me niet echt onveilig. De laatse avond toch nog even met alcohol afscheid genomen van Palawan met paar ‘’franse hippies’’ aparte figuren die ook vertrokken de volgende dag.

Woensdagavond vertrek ik terug naar Manila en vlieg ik vervolgens naar Phnom Penh. Een lange nacht op het vliegveld in het vooruitzicht. Tot het volgende verslag vanuit Cambodja!

Groetjes Floor