Maleisisch Borneo en Brunei

Maleisie, Borneo ( Sabah)

Van de aankomst in Kota Kinabalu werd ik niet echt vrolijk. De eerste dag  alleen maar regen. Watervallen die maar niet op wilden houden, ook natuurlijk even wennen alleen. De eerste dag bezig geweest met plannen maken in het wel erg saaie hostel.Iedereen vooral bezig op zijn mobiel, laptop en tablet . De dorm was klein maar prima in tegenstelling tot de koude douche die het niet deed. Kennis gemaakt met een vrouw van 70 uit Engeland die  nog heel de wereld rondreist. Een apart en energiek mens. S’avonds besloten om een vlucht te boeken om een beetje een planning te hebben dat voelt beter. Heb een vlucht geboekt naar de Fillipijnen half november!! ( onbekend maakt interessant)
Na een monsoon dag gelukkig beter weer. Kota Kinabalu is echt het centrum van de provincie Sabah op Maleisisch Borneo. Alles zit hier, dit zorgt ervoor dat veel toeristen hier hun trips uitstippelen. De stad is modern en ligt aan zee, geen strand maar  een grote vismarkt waar gewoon halve haaien en zwaardvissen op tafel liggen. Schitterend! De Maleise mensen zijn  erg aardig en willen net zoals in China graag met me op de foto. Een paar scholieren spraken me aan en vroegen waar ik vandaan kwam en wilden alles weten. Ik denk dat ik zoveel aanspraak heb met de bevolking omdat ik alleen reis en daarom er meer voor open sta.. Zo zag ik bij toeval in een sporthal een baksketbal wedstrijd tussen 2 dames elftallen.
Kota Kinabalu verkent , een klein mangrove bos bezocht en het grote shopping mall center. Heel modern , clean en van alle luxe voorzien.

Na 2 volle dagen Kota Kinabalu (KK) opweg  naar Sandakan. 6,5 uur met de bus over de hooglanden van Sabah. Met overal die groene tropenbossen of palmplantages. Een hele prettige stad, minder hoogbouw en minder perfect. Een leuke boulevard met eettentjes en een hostel met uitzicht op zee. Bijzonder vooral de 6 mensen die er werken, 1 jongen was steeds  gitaar aan het spelen en zingen. Bij mij kriebelt het ook en pak ook even de gitaar. Twee Filipijnse stafleden blijven heel de avond . Het blijkt dat er in het hostel veel geregeld kan worden wat betreft tours. Dit is erg handig om bijv. de jungle in te gaan. In Sandakan nog naar een krokodillen farm geweest, altijd leuk om te zien die luie logge beesten. Het internetcafe waar ik dit stuk type is ook een nieuwe belevenis. 70 computers bijna allemaal bezet met gamers. Overal lawaai van spelletjes en opgewonden gepraat en geschreeuw. Heel apart maar ook beetje triest eigenlijk als dit je daginvulling is.
In het hostel de Kinabatang jungle tocht geboekt met 2 overnachtingen. Gelukkig kon ik me aansluiten bij een groep,dit maakte het goedkoper,  toevallig waren het Nederlanders .Was leuk om even mee op te trekken. Na een lange rit kwamen we aan in Sakau een dorp midden in de jungele . Ik had een eigen houten huisje luxe  hoor dit was allemaal mogelijk omdat het laag seizoen was. Mensen waren heel aardig en het eten prima.
Vier Kinabatang tochten gemaakt en  de eerste keer al veel dieren gezien. Oerang Oetangs, monkeys, en zelfs een olifant wat heel bijzonder was. Tijdens de zonsondergang kreeg de rivier iets spannends en mystrieus. Vooral ook tijdens de nachtwandeling. 2 "mokeley guides" kleine tengere mannen namen me op sleeptouw en zagen van alles al was het voor mij soms amper te zien.
Olifanten drollen, apen, vogels, krokodillen, leguanen en spinnen kwamen voorbij. Een kleine bloedzuiger ontdekte ik voor het slapen gaan op mijn been, viel achteraf wel mee maar je beseft dan wel dat je goed moet opletten en steeds moet checken.   De 2e dag zelfs een privé vaart gehad heel speciaal.
De 3e dag terug naar mij favoriete Hostel. Nog  naar het Orangoetang reservaat geweest, dit viel toch een beetje tegen vergeleken met de jungle experience.
Op mijn laatste avond in het hostel heb ik veel plezier gehad met de crew . Liedjes gespeeld ,gezongen en een verjaardagsfilmpje voor moeders thuis opgenomen. Na wat twijfels waar naar toe te gaan besloten de volgende ochtend naar Semporna te gaan, een snorkel duikparadijs.

Na 9 uur bussen en lang wachten was ik afgebrand en daarom niet alert om kritisch naar hostels te kijken. Kwam bij een goedkoop hostel uit, 3.50 euro voor een nacht. Ik heb het geweten, het was vies en gehorig, beneden Maleische discomuziek en huilende kinderen.

De volgende dag gesnorkeld, ja hoor zat ik weer met een grote groep chinezen, net als in  Rusland. Na een speedboottocht aangekomen op een prachtig bounty island met schitterend koraal, tropische vissen en zelfs schildpadden die je zelf kon aanraken op de bodem. Echt overweldigend en bijna niet echt. Jammer dat door het toerisme er veel afval ligt op het strand. Begin van de avond teruggekomen en meteen veranderd van slaapplaats. Voor 1 nachtje eigen kamer in een hostel.

De volgende dag het stadje Semporna bekeken. Het was er vies , het leek een beetje op een krottenwijk op palen aan het water. Heb nooit eerder zoveel armoede en smerigheid gezien in het meestal relatief schone Maleisie. Werd er misselijk van. S'avonds de nachtbus terug naar KK genomen, 10 uur rijden.

Had een kamer met 2 engelse jongens, was gezellig. Natuurlijk in het hostel weer de bekende backpack praat: waar ben je geweest, waar ga je naartoe, heb je nog tips, vaak verhalen die misschien lichtelijk overdreven zijn.

Wat opvalt in Maleisie is dat China veel invloed heeft op het land. Zo zie je veel Chinezen en ook Japanners.  Heel bijzonder vond ik dat 5 audivisueel gehandicapte mensen samen in gebarentaal naar een voetbalwedstijd zaten te kijken.

Na een korte avond  met de 2 engelsen aan een barretje die al snel wat teveel op hadden besloten naar Kudat te gaan. Kudat ligt aan de noordpunt van Borneo, dit wordt ook wel de Tip of Borneo genoemd heeft prachige zonsondergangen en verborgen strandjes.

Kwam uit bij het Tapmanoman jungle village. Een longhouse op houten palen in de jungle 3 km van het strand, opgezet door een Brit ( Howard) die dit  samen met locale mensen had opgebouwd aan zee.  Een geweldige man en geweldige plek. Basic met klamboe en poepdozen . Iedere ochtend kwam hij je ophalen om naar het ontbijt te gaan op het witte strand met heerlijke golven. Een echte aanrader!!

Het was echt 3 dagen relaxen, beetje zwemmen, pogingen tot golfsurfen en wandelen rond de rotsachtige Tip op Borneo. Het mountainbiken bleek een pittige uitdaging om nieuwe strandjes te ontdekken en me in het zweet te werken.

Het was leuk om samen met andere gasten te eten. Een bijzondere vrouw die research deed voor de reisgids Rough guide. Andere leuke ontmoetingen  met een grappige Italiaanse, een Duitse vader en dochter ( deed me denken aan  mijn vader en ik )  en 2 Australiers.  

Op deze plaats hoorde ik van de Tyfoon Hainan die de Filipijnen had getroffen. Dramatisch en veel ellende natuurlijk. Ook hier relatief niet ver weg van de Filipijnen was het stormachtig, dit had waarschijnlijk ook te maken met de tyfoon, 400 km ver weg. In het gebied waar ik naar toe wil viel het erg mee gelukkig, maar ik schrok wel even.

Daarna voor de laatste keer terug naar KK voor 2 nachten . Kwam nog een Thaise jongen tegen die heel Zuid-Azie rond fietst. Speciaal. Hierna de boot naar Brunei geboekt, de Sultan Staat waar geen goedkoop hostel te vinden is en waar olie goedkoper is dan  water. Ik had de vlucht al geboekt dus dat wordt een luxe plek voor 2 nachten. Ook wel leuk natuurlijk. Maandag morgen een halve dag met de boot naar Brunei!!

Oja, nog even over het eten. Dit is zo verschikkelijk lekker en goedkoop. Vaak kan je bij de haven je eigen vis/ garnalen/ krabbejes uitzoeken en ze maken het ter plekke klaar. Meestal aangevult met fried noodles of rijst. Heerlijk.

Brunei

De aankomst in Brunei was buiten de hoofdstad, Bandar Seri Darussalam. Dus nog lang met de bus. die overal stopte.Ik was samen met een Iteliaan die amper engels kon. Van openbaar vervoer wordt weinig gebruikt gemaakt, want iedereen heeft 1 tot 5 auto's  want benzine kost bijna niets en is goedkoper als water. De wegen zijn breed  voor relatief weinig auto's en langs de wegen staan luxe vila's vaak op palen want eronder kan worden geparkeerd.

Het is een vreemd land. Alles is er clean maar er is weinig leven/ sfeer op straat. Het lijkt of iedereen zich terugtrekt in de schopping centra. . Mijn hotel viel tegen naar wat ik betaalde. zwembad is wel lekker eventjes net als een heerlijk eigen douche.Maar alles is hier duurder dan Maleisie. De islamitisch religie valt ook veel meer op dan in Maleisie, vooral door het gebed van de moskeeen en dat vrouwen nog vaker gesluierd komt dit naar voren.

De sultanstaat  wordt mistiek s'avonds als de zon ondergaat in de rivier met aan beide zijden de waterdorpen en grote moskeen. In de verte is het Paleis te zien, wat te boek staat als het grootste ter wereld. Onze vriend de Sultan beschikt ook over de grootse verzameling Rolls Royces en andere dure bolides. Allemaal leuk weetjes.

De volgende dag ben ik naar het Brunei museum gegaan. Hierbij viel vooral de expositie over olie op.  Brunie is de grootste olie exporteur van zuidoost Azie en de hele zee staat vol met booreilanden. Wat opviel is dat de Sultan samenwerkt met Shell. En dat deze samen Bruneis voorraden exporteren. Een ander museum of gallerij was het Royal Regalia museum. Hier raak je wel wel van onder de indruk. De historie van Brunei en alle rijkdom van de Sultan zijn uitgestald. Bizar zo inmens rijk. De hele ceremonie van inauguratie staat op film.  Al geschenken die de Sultan ontving zijn uitgestald, zoals ook een beeldje van ons koningshuis. kokmisch. De musea zijn allemaal gratis, want allemaal gefinanciert door de Sultan. Alles over sultan en zijn gevolg komt in de exposities naar voren ook wat betreft de onafhankelijkheid van brunei eind jaren 80 van Engeland.

Zelf ben ik ook nog opzoek gegaan naar een lonelyplanet van de Filipijnen om beter een route te kunnen uitstippelen straks. Dit bleek een hele opgave. Uiteidelijk gevonden doordat ik met engelse docent aan de universiteit aan de praat raakte.
 S' middags een rondrit gemaakt met een bootje langs de waterwoningen op palen. 20.000 mensen wonen hier. Deze zien er wat armoedig uit maar vele willen niet op het land wonen zei de gids. Dit is traditie. De water woningen staan op palen en zijn verbonden met steigers die ook voorzien zijn van electriciteit en water. Alles is dus aanwezig. Een moskee op het water net als scholen,  een brandweekkazerne en politie.

Dat was het wel zo'n beetje van afgelopen 3 weken. Het waren tot nu toe enerverende weken. Het alleen zijn bevalt over het algemeen goed en heb veel contact met anderen, maar vaak korte tijd. Morgen (13 november) vlieg ik naar Manila, met Royal Brunei airlines, haha) . Ben benieuwd. Ik zal kijken hoe de situatie daar is wat betreft verwoestingen tyfoon en dan verder mijn plan bepalen.

Tot de volgende keer. Ik heb van Maleisie nieuwe fotos op de blog gezet!!